วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2553

เรียนสาขาอะไรจะหางานง่าย เรียนสาขาไหนจบมาแล้วรายได้สูง

เรียนสาขาอะไรจะหางานง่าย เรียนสาขาไหนจบมาแล้วรายได้สูง
ทำไมต้องสาขาแห่งอนาคต




ผมเชื่อว่าสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ประเทศไทยยังคงเป็นประเทศ “ยากจน” ไม่ว่าเราจะมีมหาวิทยาลัยมากมายแค่ไหน มีทรัพยากรมากเพียงใด เราไม่มีทางก้าวไปไกลกว่าหรือแม้แต่เท่าเทียมประเทศทางยุโรปและอเมริกา
เพราะเราเดินตามเขามาตลอด และนั่นทำให้เราหลงยุค ครับ!!
ประมาณ ร้อยปีที่ผ่านมา เป็นยุค “ทรัพยากร” คือประเทศไหนมีคนมาก มีที่ดิน แร่ธาตุ ป่าไม้ ประเทศนั้นก็จะมั่งคั่งสมบูรณ์ เรียกได้ว่าประเทศเหล่านี้ต่างพากัน “ร่ำรวย”
ดังนั้น...ประเทศในยุโรปจึงต้องแสวงหาแผ่นดินและทรัพยากร
ยุโรปก็พัฒนาการศึกษาไปในด้านผลิตอาวุธและ การทหารที่ทันสมัย เพื่อล่าอาณานิคม หาแหล่งเพชร น้ำมัน แร่ธาตุ อาหาร ไปทั่วโลก
อังกฤษก็เลยได้บางส่วนของทวีปแอฟริกา อินเดีย ฮ่องกง สิงคโปร์ พม่า เป็นอาณานิคม ฝรั่งเศส มาได้เวียดนาม ลาว กัมพูชา โปรตุเกสได้ มาเก๊า
ยุคนั้น ใครมีทรัพยากรมากก็จะร่ำรวย เศรษฐกิจดี
ประเทศไทย ในช่วงนั้น นับได้ว่ามีเศรษฐกิจดี ประชาชนอยู่ดีกินดี เพราะ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว เรียกว่าตรงยุค…
ต่อมายุคอาณานิคม หมดไป เพราะการ “ปฏิวัติอุตสาหกรรม” ซึ่งนำโดยอเมริกา การศึกษาของอเมริกันที่มุ่งไปที่การพัฒนาอุตสาหกรรม จนทำให้ ประเทศที่ไม่มีทรัพยากร แต่ “ระบบอุตสาหกรรมดี” สามารถสร้างความมั่งคั่งให้ประเทศตนเองได้ เพราะโรงงานอุตสาหกรรมดี ๆ หนึ่งแห่งผลิตสินค้าได้เท่าคนในประเทศที่ไม่มีระบบอุตสาหกรรมทำงานทั้งเมือง
ประเทศที่ “ไม่หลงยุค” จึงพัฒนาอุตสาหกรรม ประเทศไทยเราเริ่มหลงยุคในช่วงนี้แหละครับ เพราะมัวแต่ “ส่งออกทรัพยากร” โดยไม่พัฒนาการศึกษาด้านอุตสาหกรรม
พอเราเห็น ญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน ร่ำรวยเพราะอุตสาหกรรม เราก็เร่งพัฒนากับเขาด้วย
ทิศทางการศึกษาบ้านเราก็เลยมุ่งเน้นไปที่การ ”ผลิตบุคลากร” ทางอุตสาหกรรม มีการตั้งสถาบันเทคโนโลยี หลายแห่งโดยความช่วยเหลือจาก เยอรมัน ญี่ปุ่น..และยังส่งเสริมให้ภาคเอกชนเปิดโรงเรียนช่างกล ช่างยนต์ ช่างอุตสาหกรรม กันเต็มประเทศ !!
ซึ่งดู ๆ แล้วก็น่าจะดี แต่ว่ามัน “ช้าไปหน่อย” เพราะตอนที่เราเริ่มนั้น ยุคอุตสาหกรรมกำลังเสื่อมไปแล้ว...
เราเลยเห็นวิศวกรไทย “ตกงาน” กันเยอะ ช่างอุตสาหกรรมหางานยาก เงินเดือนไม่สูง และประเทศเราก็ยังคงสถานะประเทศยากจนอยู่อย่างต่อเนื่องเพราะเราตกยุค ขณะที่ทิศทางการศึกษาเราก็ยังเน้นไปที่ “อุตสาหกรรม” อยู่เหมือนเดิม
ส่วนประเทศผู้นำต่างๆ เขาเริ่มเข้าสู่ยุค “ข้อมูลข่าวสาร” กันแล้ว
ยุคข้อมูลข่าวสาร นี่ มี “ลักษณะพิเศษ” คือ ประเทศที่มีการพัฒนาระบบข้อมูลข่าวสาร มีการจัดการด้านข้อมูลข่าวสารได้ดีกว่าจะกลายเป็นประเทศที่ “ร่ำรวย”
เพราะสามารถนำเอาข้อมูล ให้กลายมาเป็นความรู้ได้
ไม้กอล์ฟที่เราซื้อกันในราคา 10,000บาท ผลิต ที่ลำพูน ค่าผลิต 2,000บาท ส่วนอีก 8,000บาทคือ “ค่าจัดการ” ค่าคิดระบบ พัฒนาด้านสารสนเทศครับ
น่าเสียดายที่คนไทยเราได้รับแค่ 2,000 บาทเพราะเป็นภาคอุตสาหกรรม
พอเริ่มรู้ตัวตอนนี้ก็เร่งตามเขาอีกแล้ว เพราะเห็นประเทศที่พัฒนาด้านระบบข้อมูลร่ำรวย เราก็จะวิ่งตามเขา
เห็นสิงคโปร์ ประเทศเล็ก ๆ ซึ่งมีประชากรน้อยกว่าชาวกรุงเทพมหานคร มีพื้นที่ ทั้งประเทศ ขนาดเท่าจังหวัดนนทบุรี ไม่มีแร่ธาตุ ไม่มีป่าไม้ ไม่มีน้ำมัน ไม่มีแม้กระทั่งน้ำกิน กลายเป็นประเทศที่ร่ำรวยอันดับ 1 ถึง 3 ของเอเซีย เลยเร่งเรียนคอมพิวเตอร์
“วิศวคอมพิวเตอร์” กลายเป็นสาขายอดนิยมในบ้านเรา
การจัดการข้อมูล “สารสนเทศ” ได้รับความสนใจ มีการเปิดสอน ทุกมหาวิทยาลัย
ผมกลัวว่าเรากำลังจะตกยุคกันอีกแล้วครับ…
เพราะเมื่อข้อมูลต่างๆ เข้าถึงได้ง่าย ระบบความรู้ ต่าง ๆ “ราคา” จะไม่สูงเหมือนเดิม แล้วเราแห่เรียนด้านนี้กันเยอะแยะ
มันตกยุคกันอีกไหม !!
แล้วยุคหน้าล่ะ มันน่าจะเป็นยุคของอะไร
และเราควรเตรียมตัวอย่างไร
ในเล่มนี้คือ “คำตอบ” ที่อยากบอกให้เรารู้ อยากเตือนให้เราคิด
ความจริงแล้วถ้าสังเกตให้ดีจะพบว่า มีอาชีพใหม่ ๆ เกิดขึ้นทุกวันและ นับวันจะยิ่งมีอัตราการเพิ่มของอาชีพใหม่ๆสูงขึ้นเรื่อยๆ สถิติล่าสุดในอเมริกามีอาชีพเกิดขึ้นใหม่ ประมาณ 4 เท่าของอาชีพเดิม ภายในระยะเวลา 4 ปีเท่านั้น
นั่นคือ... ความรู้ในมหาวิทยาลัยวิ่งไม่ทันตลาดแรงงานหรอกครับ
เพราะเมื่อเราเรียนจบปีสี่จะมีอาชีพใหม่ ๆ เกิดขึ้นมากมายและเป็นสาขาอาชีพที่มหาวิทยาลัยยังไม่ได้เปิดสอน
นักเรียนนักศึกษาที่อยากรู้ว่า... เรียนสาขาอะไรจะหางานง่าย เรียนสาขาไหนจบมาแล้วรายได้สูง
ตอบได้เลยครับ.......... ต้องเรียนและเตรียมพร้อมที่จะทำงานใหม่ ๆ ซึ่งจะเกิดขึ้นมามากมายนี่แหละ และสาขาอาชีพใหม่ ๆ นี้ ที่ผมเรียกว่า…
สาขาแห่งอนาคต

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น